تفاوت تلویزیون ال سی دی و ال ای دی در چیست؟

به گزارش بانه سیتی – یکی از مهم‌ترین سوالاتی که ذهن خریداران را هنگام انتخاب تلویزیون مشغول می‌کند، تفاونت LCD با LED است و اینکه اصلا کدام برای من مناسب است؟ تلویزیون‌های بالارده‌ی OLED تولید شده توسط کمپانی‌های ال جی، سونی یا QLED سامسونگ بسیار تبلیغ می‌شوند اما همه‌ی ما نمی‌خواهیم تا این حد هزینه کنیم. بنابراین باز هم به این سوال می‌رسیم: LED یا LCD؟ اما تفاوت یک تلویزویون ال سی دی و ال ای دی در چیست؟ ما به شما خواهیم گفت.

تفاوت تلویزیون LCD و LED

با وجود اینکه این دو مخفف (LCD و LED) متفاوت هستند، تلویزیون‌های ال ای دی تنها نوع خاصی از تلویزیون‌های ال سی دی هستند. درواقع نام کامل باید اینگونه می‌بود: «تلویزیون ال سی دی با چراغ ال ای دی». اما از آنجا که این عبارت برای روزمره بسیار طولانی است، افراد ترجیح می‌دهند از حالت اختصاری آن یعنی تلویزیون‌های LED استفاده کنند.

تلویزیون‌های ال ای دی از پنل صفحه نمایش کریستال مایع (LCD) برای کنترل محل نمایش نور بر روی صفحه نمایش استفاده می‌کنند. این پنل‌ها به طور معمول از دو ورق ماده پلاریزه‌کننده همراه با یک محلول بلوری مایع میان آن‌ها تشکیل شده است. عبور جریان الکتریکی از این مایع، موجب تراز شدن کریستال‌ها، به طوری که نور از آن عبور کند (یا نکند) می‌شود؛ شبیه به شاتر دوربین که یا اجازه می‌دهد نور عبور کند یا آن را مسدود می‌نماید.

از آنجا که تلویزیون‌های LED و LCD هر دو مبتنی بر فناوری LCD هستند، احتمالا هنوز برایتان سوال است که پس تفاوت در چیست؟ درواقع باید بگوییم که تفاوت قبلا چه بوده. تلویزیون‌های LCD قدیمی‌تر از لامپ‌های فلورسنت کاتد سرد (CCFL) برای تامین روشنایی استفاده می‌کردند، درحالیکه تلویزیون‌های LED LCD برای نوردهی صفحه نمایش از دیودهای کوچک‌تر و کارآمدتر استفاده می‌کنند.

از آنجا که این تکنولوژی بهتری است، امروزه همه‌ی تلویزیون‌های LCD از چراغ‌های LED استفاده می‌کنند و در محاوره به آن‌ها تلویزیون LED گفته می شود. برای درک بیشتر، ما توضیح مفصلی در رابطه با نور پس زمینه خواهیم داد و سپس به فناوری نوردهی موضعی می‌رسیم.

نوردهی پس‌زمینه

سه شکل اصلی نوردهی وجود دارد که در تلویزیون‌های LCD استفاده می‌شود: نوردهی CCFL، نور پس زمینه‌ی «full-array LED»  و نوردهی «LED edge lighting». هر یک از این فناوری‌های نوردهی از جهاتی با هم تفاوت دارند. بیایید هر یک را جداگانه بررسی کنیم:

نوردهی CCFL

نوردهی پس زمینه‌ CCFL نوعی فناوری قدیمی و البته خارج از دور است که در آن تعدادی لامپ‌ فلورسنت کاتد سرد (CCFL) در پشت صفحه نمایش قرار گرفته‌اند. این نورها کریستال‌ها را به طور مساوی و یکنواخت روشن می‌کنند، بدان معنا که تمام مناطق تصویر دارای سطح یکسانی از روشنایی است. این برخی جنبه‌های کیفیت تصویر را تحت تاثیر قرار می‌دهد، که در ادامه با جزئیات بیشتر مورد بررسی قرار می‌دهیم. از آن‌جا که CCFLها از بزگتر از لامپ‌های LED هستند، تلویزیون‌های این دسته نیز ضخیم‌تر از تلویزیون‌های LCD با نور پس‌زمینه‌ی LED هستند.

نوردهی پس‌زمینه Full-array

نوردهی پس زمینه‌ی « Full-array»، CCFLهای منسوخ شده را به طور کلی کنار می‌زند. این فناوری شامل یک چیدمان کامل از لامپ‌های LED در پشت صفحه نمایش LCD است. این ال ای دی‌ها به بخش‌های مختلف تقسیم می‌شوند و هر یک می‌توانند به طور جداگانه روشن یا خاموش شوند که به آن « local dimming» یا نوردهی موضعی می‌گویند. تلویزیون‌هایی که از نوردهی پس‌زمینه‌ی Full-array استفاده می‌کنند، از کیفیت بالایی برخوردارند چراکه با روشنایی دقیق‌تر و پرنورتر می‌توانند کیفیت تصویر بهتری نسبت به نسل‌های پیشین ایجاد کنند.

نوردهی پس‌زمینه Edge lighting

یک شکل نوردهی دیگر « Edge lighting » است؛ به معنای نوردهی لبه‌ای یا مرزی. همانطور که از این نام پیداست در این تلویزیون‌ها، لامپ‌های ال ای دی در لبه‌ی صفحه نمایش چیدمان می‌شوند که این نیز انواع مختلفی دارد: چیدمان در بالا و پایین، چیدمان در سمت راست و چپ یا چیدمان در هر چهار لبه‌ی صفحه نمایش. این چیدمان مختلف منجر به تفاوت‌هایی نیز در کیفیت تصویر می‌شود، اما همچنان کیفیت بهترین نسبت به تلویزیون‌های ال سی دی قدیمی ارائه می‌کنند. در حالیکه از نظر کیفیت، این تلویزیون‌ها نسبت به full-array یا نوردهی مستقیم، در سطح پایین‌تری قرار می‌گیرند، اما هزینه‌ی ساخت آن‌ها کمتر است و ارزان‌تر و با طراحی باریک‌تری تمام می‌شوند.

برای کم‌تر کردن فاصله‌ی کیفی میان تلویزیون‌های full-array و Edge lighting، تولید‌کننده‌هایی مانند سونی و سامسونگ اشکال پیشرفته‌ی نوردهی « Edge lighting» انحصاری خود را تولید کرده‌اند. تکنولوژی سونی با عنوان « Slim Backlight Master Drive » شناخته می‌شود و سامسونگ با « Infinite Array » که در تلویزیون های QLED سامسونگ شاهد آن‌ها هستیم. این فناوری‌ها موجب می‌شوند تا همچنان با استفاده از نوردهی پس‌زمینه‌ی Edge lighting، بتوان تلویزیون‌های باریک‌تری تولید کرد و با بهبود فناوری نوردهی موضعی، کیفیت تصویر را در حد تلویزیون‌های Full Array بالا برد.

نوردهی موضعی چیست؟

نوردهی موضعی « Local dimming » ویژگی  است که در تلویزیون‌های ال ای دی شاهد آن هستیم که به کمک آن منابع نوری LED پشت LCD، روشن، خاموش یا کم‌نور می‌شوند تا با آنچه تصویر نیاز دارد مطابقت پیدا کنند. ال سی دی‌ها نمی‌توانند به طور کامل عبور نور را مسدود کنند، حتی در صحنه‌های تاریک. بنابراین کم کردن نور از سمت منبع کمک می‌کند تا رنگ مشکی عمیق‌تر و کنتراست چشمگیرتری در نمایش تصاویر قابل دستیابی باشد. هنگامی که قسمت خاصی از تصویر تاریک باشد، نور ال ای دی‌ها نیز کم می‌شود.

نوردهی موضعی کمک می‌کند تا تلویزیون‌های LED و LCD مطابقت بیشتری با تلویزیون‌های قدیمی‌تر پلاسما و نمایشگرهای مدرن OLED داشته باشند، که از نظر ماهیت آن‌ها دارای کنتراست بهتری بودند؛ کاری که تلویزیون‌های CCFL LCD قادر به انجام آن نبودند. کیفیت نوردهی محلی،  بسته به نوع نورپردازی تلوزیون شما، تعداد مناطقی که در نوردهی پس زمینه ایجاد شده است و کیفیت پردازش تفاوت می‌کند.

جمع بندی

آنطور که پیداست در حال حاضر هیچ تلویزیونی مطلقا ال سی دی یا ال ای دی نیست. با توجه به آنچه گفتیم، تلویزیون‌های امروزی یا ال سی دی‌هایی با لامپ‌های نوری LED هستند که به آن‌ها LED می‌گوییم، یا تلویزیون‌های LCD قدیمی که این روزها کمتر با آن‌ها روبرو می‌شویم. البته انواع پیشرفته‌تری از تلویزیون‌های LED (OLED‌ و QLED) نیز وجود دارند که در مطالب بعدی به آن‌ها می‌پردازیم.از اینکه نظرات خود را با ما و همراهان بانه سیتی به اشتراک می‌گذارید متشکریم.